Gerçeğin doğasına ilişkin bu üçüncü tür bakış açısı, kiliseye materyalist görüş açısı kadar zararlı olmuştur. Bazı yönlerden daha da zararlıdır çünkü Kutsal Kitabın bakış açısına yüzeysel bir biçimde benzeyecek şekile sunulabilir ve bu yüzden Kutsal Kitabın bakış açısıymış gibi görünebilir. Bu benzerlik yüzünden Platonik bakış kilisenin tüm tarihini, ilk asırlardan bugüne, etkilemiştir. Bu nedenle görüşlerine ve gelişimine göz atacağız. Her Hristiyan Platonik görüşün gizlenmiş çeşitli şekilleriyle karşılaştığından, onun bazı temel fikirlerini kavramak önemlidir.
Platonik görüşte gerçek iki bölümden oluşmuştur -maddî (maddesel, materyal) ve manevi (ruhsal) bölüm. Şekil 1 bunları iki çember olarak temsil etmektedir. Çemberler birbirine değmekle beraber üst üste binmemektedirler.
Maddî dünya fiziksel dünyanın bir parçasıdır. Mükemmel değildir, geçicidir ve pek açık değildir (gölge gibi). Manevî (ruhsal) dünya ise "fikirlerin" bir parçasıdır, yani maddî dünyada görünen herşeyin arkasındaki formlardır/şekillerdir. Formlar (şekiller) veya fikirler maddesel dünyada var olan herşeydan daha gerçektir. Manevi bölüm kalıcılığın, mükemmelliğin, gerçeğin parçasıdır. Manevi bölüm kutsal olarak adlandırılabilmekle birlikte kendisi kişisel değildir. Tanrılar burda ruhsal varlıklar olarak içerilebilir.
Bu gerçeklik görüşünün kişinin ruhsallığı anlayışı üzerine etkisini anlayabilmek için, insanı temsil eden bir çemberi, şekil 2'deki gibi diğer ikisinin üstüne ekleyelim.
